بتن

بتن مجموعه ای از موادی است که عموما ماهیتی معدنی دارند. این مواد بی اثر، به نام سنگدانه ها یا سنگدانه ها (شن، شن، ماسه، و غیره) و یک چسب (سیمان، قیر، خاک رس) را گرد هم می آورد، به این معنی که موادی را که احتمالاً مواد دیگری را آگلومره می کند و همچنین مواد کمکی را که ساختار فیزیکی را تغییر می دهند، گرد هم می آورد. و خواص شیمیایی مخلوط از مخلوط شدن با آب خمیری با همگنی متغیر بدست می آید که بسته به جنس می توان آن را در کارگاه (سنگ مصنوعی) قالب گیری کرد یا در محل ریخته گری کرد. سپس بتن «گیر می‌کند»، یعنی جامد می‌شود.

هنگامی که از خاک رس استفاده می شود، به طور سنتی به عنوان “pisé”، “cob” یا، اخیرا، “ارتبتن2” نامیده می شود، که احتمالاً قدیمی ترین در بین بتن ها است.
هنگامی که سیمان به عنوان چسب استفاده می شود، “بتن سیمانی” به دست می آید. هنگامی که سنگدانه های مورد استفاده با چسب هیدرولیک به ماسه تبدیل می شوند، ما از ملات صحبت می کنیم. ما می توانیم تا حد زیادی منحنی دانه ای شن و ماسه را بهینه کنیم، در این صورت از “بتن شنی” صحبت خواهیم کرد.
همچنین می توان از بایندر هیدروکربنی (قیر) استفاده کرد که منجر به ساخت “بتن آسفالت” می شود.